Na een aantal uur rijden, een overnachting in Beaune, opnieuw een aantal uur rijden zijn we in het Franse Le Muy.
Onderweg nog wat slimme opmerkingen als "nou je kan wel zien dat het een lesauto is" "Schat dat is de L van Luxemburg". Gelukkig weet ik nu wel dat 'rappel' waarschuwing betekent en dat het geen HELE grote stad is :-)
Joarah heeft de reis goed doorstaan, voornamelijk met ogen dicht en lachend. Knap, want haar mama had het zweet op de bovenlip en de tranen in de ogen. Met elke zoveel kilometer liep ook de temparatuur een graad op. En wat een eind. Dat was toch even iets anders dan vroeguh..toen we achterin bij papa en mama zaten, en geen idee van afstanden hadden.
Maar goed, we zijn er. Vanmorgen even boodschappen wezen doen bij Geant, dat zal vast heeel groot betekenen, want groot is het. Je kan er bijna een dagje uit van maken :s
Nu lekker op onze veranda met een koud drankje en de thermometer geeft 38 graden aan (IN DE SCHADUW!)
Komende dagen blijft het mooi, dus hopen dat ik me goed blijf voelen dan kunnen we naar Cannes, Saint Tropez, de watervallen van ben de naam even kwijt en het strand van Frejus.
Anderhalve week genieten.....even geen medisch geneuzel. Jammer dat mijn buik ook mee moest, maar goed, dan drijven we wel weer lekker in het zwembad ;-) Elk nadeel heb.....
Tot over anderhalve week...!
zondag 21 augustus 2011
zaterdag 13 augustus 2011
MaagDarmOnderzoek
1 dag voor het onderzoek geniet ik om 16:00 uur nog even van een zalmpasta en chocoladepuddinkje hmmm...
Om 18:00 uur begin ik vol goede moed aan de KleanPrep. Over de 1e liter mag ik anderhalf uur doen. Hij is iets beter te doen dan MoviPrep. Nu is de smaak niet gemaskeerd met citroen, maar met vanille. Toch proef je die vieze zoutige smaak er doorheen en lijkt het water een wat dikkere substantie. Met een glas appelsap ernaast doe ik er precies anderhalf uur over.
De 2e liter. Deze moet binnen een uur, maar dat lukt me niet. Anderhalf uur. Sjit, een half uur kan ik nooit meer inhalen. Dan gaan we door naar de derde liter. Het kost me 2,5 uur die weg te krijgen. Kokhalzend en na elke slok een slok appelsap. Je moet de 4 liter binnen 4 tot 6 uur op hebben, uiterlijk 00:00 uur dus. En vanaf die tijd mag ik ook niks meer drinken ivm het maagonderzoek. Nog een kwartier op de klok en een liter in de koelkast, dat gaat me dus nooit lukken. Bij t nemen van de 1e slok kokhals ik en kan ik nog net voorkomen dat m'n derde liter er uit komt.
Ik stop ermee. Hopelijk is het schoon genoeg, ik kan weinig anders meer.
In de wachtkamer zit een vervelend mens. Zo'n mens dat graag wil dat iedereen in de wachtkamer op de hoogte is van de toestand van haar man. Ja sorry, maar er zit echt helemaal niemand hier voor zijn lol. En terwijl ik in zijn ogen angst en vermoeidheid zie (vooral vermoeid van zijn vrouw, lijkt mij) ratelt zij er maar op los en doet ze alsof we met z'n allen een sightseeingtour maken. "Oh moet je dat zien" "leuk he dat?" Ze zegt nog net niet dat het gezellig is.
Ik word opgehaald en mag me voor de helft uitkleden. Dat mag achter een gordijn, maar vervolgens moet je toch naar dat bed toe aan de andere kant van de kamer. In je blote kont. :-)
Ze prikken vast een infuus en ik krijg een drankje om schuimvorming in mijn maag tegen te gaan. Er wordt een spray achter in mijn keel gespoten om m'n kokhalsreflex te verdoven. Vervolgens een soort bit om mijn tanden en slang te beschermen en waardoor de slang makkelijk naar binnen kan. Slik.
Het infuus wordt aangezet en binnen een paar tellen voelt het alsof ik zweef. Ze gaan met een slang naar binnen, maar ik merk er weinig van. Daarna gaan ze door met m'n darmen. Daar voel ik duidelijk wel wat van. Het doet zeer en in combi met de roes krijg ik een emo-aanval en lig daar keihard te janken.
Voor ik t weet word ik weer naar de uitslaapkamer gereden. Daar krijg ik iets om me juist wakker te maken. De onderzoeken zijn voorbij. En dankzij de roes is het me alles meegevallen.
De arts heeft 2 biopten afgenomen, maar verwacht er niet al teveel van. Mijn eigen arts zal het uitgebreid bespreken, evenals de overige uitkomsten van de diverse onderzoeken.
Wel laat hij weten dat hij in de slokdarm een verandering in het slijmvlies ziet. Dit zou door aanhoudend maagzuur komen. Daar moet iets aan gebeuren, want als we daar niks aan doen wordt het erger en kan het overgaan in slokdarmkanker. Goh weer een "toevallige maar bijtijdse" ontdekking. Medicijnen EN "u moet ook wat afvallen, dan drukt t minder op de maag" Ouch!...ik weet dat wel, maar om dat van arts te horen.... Nu kan het altijd op een rottere manier verteld worden. Mijn collega vertelde me gisteren dat haar huisarts zei "misschien heb je gewoon last van je vetrol" Geen idee of ze nog leeft...die huisarts...
Ik maak bij de leverpoli een afspraak voor de uitslag. Mijn arts is op vakantie. 31 augustus is hij er weer en ondanks dat hij al 3 overboekingen heeft word ik er ook bij gezet. Met de mededeling dat het dan wel een uur uit kan lopen. Ja dat uur kennen we.... (overlevingspakket mee dus! wel een gezonde versie natuurlijk!)
Om 18:00 uur begin ik vol goede moed aan de KleanPrep. Over de 1e liter mag ik anderhalf uur doen. Hij is iets beter te doen dan MoviPrep. Nu is de smaak niet gemaskeerd met citroen, maar met vanille. Toch proef je die vieze zoutige smaak er doorheen en lijkt het water een wat dikkere substantie. Met een glas appelsap ernaast doe ik er precies anderhalf uur over.
De 2e liter. Deze moet binnen een uur, maar dat lukt me niet. Anderhalf uur. Sjit, een half uur kan ik nooit meer inhalen. Dan gaan we door naar de derde liter. Het kost me 2,5 uur die weg te krijgen. Kokhalzend en na elke slok een slok appelsap. Je moet de 4 liter binnen 4 tot 6 uur op hebben, uiterlijk 00:00 uur dus. En vanaf die tijd mag ik ook niks meer drinken ivm het maagonderzoek. Nog een kwartier op de klok en een liter in de koelkast, dat gaat me dus nooit lukken. Bij t nemen van de 1e slok kokhals ik en kan ik nog net voorkomen dat m'n derde liter er uit komt.
Ik stop ermee. Hopelijk is het schoon genoeg, ik kan weinig anders meer.
In de wachtkamer zit een vervelend mens. Zo'n mens dat graag wil dat iedereen in de wachtkamer op de hoogte is van de toestand van haar man. Ja sorry, maar er zit echt helemaal niemand hier voor zijn lol. En terwijl ik in zijn ogen angst en vermoeidheid zie (vooral vermoeid van zijn vrouw, lijkt mij) ratelt zij er maar op los en doet ze alsof we met z'n allen een sightseeingtour maken. "Oh moet je dat zien" "leuk he dat?" Ze zegt nog net niet dat het gezellig is.
Ik word opgehaald en mag me voor de helft uitkleden. Dat mag achter een gordijn, maar vervolgens moet je toch naar dat bed toe aan de andere kant van de kamer. In je blote kont. :-)
Ze prikken vast een infuus en ik krijg een drankje om schuimvorming in mijn maag tegen te gaan. Er wordt een spray achter in mijn keel gespoten om m'n kokhalsreflex te verdoven. Vervolgens een soort bit om mijn tanden en slang te beschermen en waardoor de slang makkelijk naar binnen kan. Slik.
Het infuus wordt aangezet en binnen een paar tellen voelt het alsof ik zweef. Ze gaan met een slang naar binnen, maar ik merk er weinig van. Daarna gaan ze door met m'n darmen. Daar voel ik duidelijk wel wat van. Het doet zeer en in combi met de roes krijg ik een emo-aanval en lig daar keihard te janken.
Voor ik t weet word ik weer naar de uitslaapkamer gereden. Daar krijg ik iets om me juist wakker te maken. De onderzoeken zijn voorbij. En dankzij de roes is het me alles meegevallen.
De arts heeft 2 biopten afgenomen, maar verwacht er niet al teveel van. Mijn eigen arts zal het uitgebreid bespreken, evenals de overige uitkomsten van de diverse onderzoeken.
Wel laat hij weten dat hij in de slokdarm een verandering in het slijmvlies ziet. Dit zou door aanhoudend maagzuur komen. Daar moet iets aan gebeuren, want als we daar niks aan doen wordt het erger en kan het overgaan in slokdarmkanker. Goh weer een "toevallige maar bijtijdse" ontdekking. Medicijnen EN "u moet ook wat afvallen, dan drukt t minder op de maag" Ouch!...ik weet dat wel, maar om dat van arts te horen.... Nu kan het altijd op een rottere manier verteld worden. Mijn collega vertelde me gisteren dat haar huisarts zei "misschien heb je gewoon last van je vetrol" Geen idee of ze nog leeft...die huisarts...
Ik maak bij de leverpoli een afspraak voor de uitslag. Mijn arts is op vakantie. 31 augustus is hij er weer en ondanks dat hij al 3 overboekingen heeft word ik er ook bij gezet. Met de mededeling dat het dan wel een uur uit kan lopen. Ja dat uur kennen we.... (overlevingspakket mee dus! wel een gezonde versie natuurlijk!)
woensdag 10 augustus 2011
Een plasje bloed...
Afgelopen maandag heb ik weer bloed laten prikken. Ik ga het nog leuk vinden...
Vroeger was ik altijd degene die standaard zou flauwvallen. Als ik bij een ander een druppel bloed zag, ging ik gestrekt. Als ik zelf een sneetje in mijn vinger had, moest ik liggen. Het was zelfs zo erg dat toen iemand me over een ongeluk met haar fiets VERTELDE, ik daarna een half uur op de wc heb gezeten met zweetaanvallen, sterretjes zien en misselijkheid.
Om maar niet te spreken over mijn vrijwillige aanwezigheid bij het zetten van een navelpiercing bij Yvette. "Ik geloof dat ik niet lekker word" (een keer of 7 ;-) )
Inmiddels ben ik nu zo vaak geprikt dat het me niet meer uitmaakt. Misschien dat mijn zusjes bevalling en mijn eigen bevalling daar ook aan bijdragen, die gingen immers ook niet geheel zonder bloed.
Uit voorzorg neem ik wel altijd iemand mee. Dit keer viel Diana in de prijzen. Mijn opvang(ster)/ondersteuner, voor het geval dat.... Maar ik weet; niet kijken en door ademen. Het waren ook maar 3 buisjes, appeltje eitje zeg ik!
Daarnaast moest ik ook een container ophalen. Dat klinkt echt alsof je met een vrachtwagen heen moet. Maar het valt mee. Het is meer een soort van jerrycan van een liter of 4. Hierin moet ik 24 uur lang urine opsparen. Inmiddels heb ik de afgelopen 24 uur alles opgespaard. Ik elke keer trots vertellen hoeveel milliliter ik nu weer geplast had. (je moet wat..)
Vanmorgen de hele boel naar het AMC gebracht en nu is het aan de laborant om er iets leuks mee te doen.
Ondertussen zijn we vezelbeperkt aan het eten en moet ik straks 2 laxeertabletten innemen (alsof ik nog niet genoeg laxeer...ik klink als een gootsteen....sorry) En dan zijn we alweer bijna bij de feestelijke onderzoeksdag :( hellllup.... Oh en ik kreeg 2 laxeertabletten voorgeschreven, maar ze geven ze alleen uit in doosjes van 30, dus als iemand verstopt zit???? haha
Vroeger was ik altijd degene die standaard zou flauwvallen. Als ik bij een ander een druppel bloed zag, ging ik gestrekt. Als ik zelf een sneetje in mijn vinger had, moest ik liggen. Het was zelfs zo erg dat toen iemand me over een ongeluk met haar fiets VERTELDE, ik daarna een half uur op de wc heb gezeten met zweetaanvallen, sterretjes zien en misselijkheid.
Om maar niet te spreken over mijn vrijwillige aanwezigheid bij het zetten van een navelpiercing bij Yvette. "Ik geloof dat ik niet lekker word" (een keer of 7 ;-) )
Inmiddels ben ik nu zo vaak geprikt dat het me niet meer uitmaakt. Misschien dat mijn zusjes bevalling en mijn eigen bevalling daar ook aan bijdragen, die gingen immers ook niet geheel zonder bloed.
Uit voorzorg neem ik wel altijd iemand mee. Dit keer viel Diana in de prijzen. Mijn opvang(ster)/ondersteuner, voor het geval dat.... Maar ik weet; niet kijken en door ademen. Het waren ook maar 3 buisjes, appeltje eitje zeg ik!
Daarnaast moest ik ook een container ophalen. Dat klinkt echt alsof je met een vrachtwagen heen moet. Maar het valt mee. Het is meer een soort van jerrycan van een liter of 4. Hierin moet ik 24 uur lang urine opsparen. Inmiddels heb ik de afgelopen 24 uur alles opgespaard. Ik elke keer trots vertellen hoeveel milliliter ik nu weer geplast had. (je moet wat..)
Vanmorgen de hele boel naar het AMC gebracht en nu is het aan de laborant om er iets leuks mee te doen.
Ondertussen zijn we vezelbeperkt aan het eten en moet ik straks 2 laxeertabletten innemen (alsof ik nog niet genoeg laxeer...ik klink als een gootsteen....sorry) En dan zijn we alweer bijna bij de feestelijke onderzoeksdag :( hellllup.... Oh en ik kreeg 2 laxeertabletten voorgeschreven, maar ze geven ze alleen uit in doosjes van 30, dus als iemand verstopt zit???? haha
dinsdag 2 augustus 2011
Prrrrrrrrrrrrik
Vanmorgen om half 9 stond Yvette voor de deur om me te vergezellen naar het AMC.
Prikdag. Manon is bang dat ik licht ga geven door het radioactieve spul. Zou wel een leuke bijwerking zijn, voor een keer ;-)
Volgens de beschrijving zal de prik maar 5 minuten duren en hoor ik er geen last van te krijgen. Dat scheelt.
Het is duidelijk vakantietijd, want we kunnen zo doorrijden en er staat ook geen rij voor de parkeerplaats.
Om half 10 ben ik aan de beurt. Herstel. Dan zou ik aan de beurt moeten zijn. Maar uiteraard loopt dat WEER eens uit. In de wachtkamer test Joarah haar echo en verbazen we ons over een arts op naaldhakken van zeker 15 cm hoog loopt (jaa Yve, jij was ook verbaasd!) Ik bedoel de gemiddelde arts loopt op van die oncharmante klompen of nog erger de-schoen-die-verboden-moet-worden: crocks!
Verder komt een arts de wachtkamer in en roept meneer Bos op.
Er staat een vrouw op en zegt: "Mag dat ook een mevrouw Bos zijn?"
De arts kijkt op zijn dossier en zegt: "nee, u bent een man..."
Een stilte volgt en snel zegt hij er achteraan "volgens mijn dossier.....ik vraag het even na bij de balie"
Opnieuw is het stil en de vrouw kijkt ietwat verbaasd
"euhm ja misschien hebben ze een fout gemaakt" stottert de arts
Na 2 tellen komt hij terug en zegt "het klopt, u bent toch een mevrouw"
"Mevrouw Hooites" ach fijn, ik hoef geen discussie te voeren over mijn sekse.
Ze legt me uit dat ze met een kleine naald in mijn ader zal prikken, zodat ze zeker weet dat ze in mijn ader terecht komt. Vervolgens krijg ik de radioactieve vloeistof toegediend. Ik krijg hier geen klachten van en zal er niet raar van dromen (? ja daar had laatst iemand naar gevraagd)
Ze vertelt me ook nog wat ik morgen en overmorgen kan verwachten. Na nog geen tien minuutjes sta ik weer in de wachtkamer en kunnen we weer huiswaarts.
Buiten bij de parkeerplaats moet ik met Joarah (in de wandelwagen) met de glazen lift. Yvette neemt de trap.
Ik kies met m'n warhoofd de verkeerde knop. Ook niet heel vreemd, want ik kan kiezen tussen 'parkeerdek beneden' en 'parkeerdek boven' Aangezien ik nu boven sta...kies ik voor beneden. Maar beneden blijkt heel erg beneden te zijn. We moeten wel met de lift naar beneden, maar staan op parkeervak boven. Snap je het nog? Naja..Yvet zag mij in ieder geval niet stoppen, maar voorbij zakken hahahahaha....
Het is goed gekomen...ik ben thuis.
Morgen een nieuwe dag, kwart over 3 mag ik me weer melden....
Octreotride scan
De octreotride scan viel me alles mee. Je moet dan zo´n uur op een bed liggen tussen een soort van..ja..tosti-ijzer. Deze ging eerst in zo´n 20 minuten van het puntje van mijn hoofd tot aan het puntje van mijn teen. En vervolgens draaide hij volledig om mijn buik. Direct er achteraan nog een CT scan. Ach, als je er toch al ligt.
De scan zou 2 dagen in beslag nemen, maar blijkbaar was er genoeg en volledig beeldmateriaal, waardoor ik de dag erna werd afgebeld. Deze scan was niet meer nodig.
Prikdag. Manon is bang dat ik licht ga geven door het radioactieve spul. Zou wel een leuke bijwerking zijn, voor een keer ;-)
Volgens de beschrijving zal de prik maar 5 minuten duren en hoor ik er geen last van te krijgen. Dat scheelt.
Het is duidelijk vakantietijd, want we kunnen zo doorrijden en er staat ook geen rij voor de parkeerplaats.
Om half 10 ben ik aan de beurt. Herstel. Dan zou ik aan de beurt moeten zijn. Maar uiteraard loopt dat WEER eens uit. In de wachtkamer test Joarah haar echo en verbazen we ons over een arts op naaldhakken van zeker 15 cm hoog loopt (jaa Yve, jij was ook verbaasd!) Ik bedoel de gemiddelde arts loopt op van die oncharmante klompen of nog erger de-schoen-die-verboden-moet-worden: crocks!
Verder komt een arts de wachtkamer in en roept meneer Bos op.
Er staat een vrouw op en zegt: "Mag dat ook een mevrouw Bos zijn?"
De arts kijkt op zijn dossier en zegt: "nee, u bent een man..."
Een stilte volgt en snel zegt hij er achteraan "volgens mijn dossier.....ik vraag het even na bij de balie"
Opnieuw is het stil en de vrouw kijkt ietwat verbaasd
"euhm ja misschien hebben ze een fout gemaakt" stottert de arts
Na 2 tellen komt hij terug en zegt "het klopt, u bent toch een mevrouw"
"Mevrouw Hooites" ach fijn, ik hoef geen discussie te voeren over mijn sekse.
Ze legt me uit dat ze met een kleine naald in mijn ader zal prikken, zodat ze zeker weet dat ze in mijn ader terecht komt. Vervolgens krijg ik de radioactieve vloeistof toegediend. Ik krijg hier geen klachten van en zal er niet raar van dromen (? ja daar had laatst iemand naar gevraagd)
Ze vertelt me ook nog wat ik morgen en overmorgen kan verwachten. Na nog geen tien minuutjes sta ik weer in de wachtkamer en kunnen we weer huiswaarts.
Buiten bij de parkeerplaats moet ik met Joarah (in de wandelwagen) met de glazen lift. Yvette neemt de trap.
Ik kies met m'n warhoofd de verkeerde knop. Ook niet heel vreemd, want ik kan kiezen tussen 'parkeerdek beneden' en 'parkeerdek boven' Aangezien ik nu boven sta...kies ik voor beneden. Maar beneden blijkt heel erg beneden te zijn. We moeten wel met de lift naar beneden, maar staan op parkeervak boven. Snap je het nog? Naja..Yvet zag mij in ieder geval niet stoppen, maar voorbij zakken hahahahaha....
Het is goed gekomen...ik ben thuis.
Morgen een nieuwe dag, kwart over 3 mag ik me weer melden....
Octreotride scan
De octreotride scan viel me alles mee. Je moet dan zo´n uur op een bed liggen tussen een soort van..ja..tosti-ijzer. Deze ging eerst in zo´n 20 minuten van het puntje van mijn hoofd tot aan het puntje van mijn teen. En vervolgens draaide hij volledig om mijn buik. Direct er achteraan nog een CT scan. Ach, als je er toch al ligt.
De scan zou 2 dagen in beslag nemen, maar blijkbaar was er genoeg en volledig beeldmateriaal, waardoor ik de dag erna werd afgebeld. Deze scan was niet meer nodig.
Abonneren op:
Posts (Atom)